Norwegia jest krajem wyżynno-górzystym (ponad 50% powierzchni leży powyżej 600 m), o młodej rzeźbie polodowcowej. Wzdłuż całego kraju, z południowego- zachodu na północny-wschód ciągną się Góry Skandynawskie (najwyższy szczyt Galdhopiggen, 2469 m); charakterystyczną cechą ich rzeźby są rozległe płaskowyże i stoliwa górskie, zw. fieldami (Jotunheimen, Hardangervidda), na południu niższe, o wierzchowinach poniżej 1000 m, na północy wyższe do 1500 m, których najwyżej położone partie są pokryte ok. 1700 lodowcami (największy Jostedalsbreen, Folgefonni, Alfotbreen). Linia brzegowa jest dobrze rozwinięta, jej długość całkowitą szacuje się na ok. 20 tyś. km, z wąskimi, głębokimi zatokami morskimi o znacznej długości, zwane fiordami, spośród których najdłuższe są (o stromych wybrzeżach): Sognefjorden 204 km i Hardangerfjorden 179 km, oraz (o szerokich, niskich zboczach) Trondheimsfjorden, dł. 150 km. Wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży ciągną się liczne wyspy, m.in. w archipelagach Lofoty i Vesteralen. Rzeki Norwegii są krótkie, najdłuższe: Glomma 598 km i Lagen 342 km, zasobne w wodę, z licznymi progami i wodospadami, o dużym potencjale energetycznym; wiele jest jezior polodowcowych: Mjøsa (największe o pow. 366 km2), Femund i Mosvatn. Prawie jedna trzecia kraju leży po za kołem podbiegunowym więc trafne jest stwierdzenie ''kraj nocy polarnej''.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL